Zondag 10 januari 2021 ontvingen wij het droevige bericht dat onze vrijwilliger en vriend Marcel Rademaekers na een oneerlijk ziektebed is overleden.
We kennen Marcel als een hardwerkende, positieve en energieke persoon. Al vele jaren zet hij zich in voor onze jeugdclub. Zijn vrouw Alien was al jaren betrokken bij de club, tot er op een gegeven moment het idee kwam om een TC (technische commissie) op te starten. Want het gras maaide zichzelf niet en die blokhut kon ook wel een opknapbeurt gebruiken.
Al snel werd er een groepje vrijwilligers gevormd die dit wel wilde doen. Maar waar er vooral heel veel ideeën kwamen, liet de uitvoering soms nog wachten. Échte aanpakkers kon dit groepje wel gebruiken en Alien kende nog wel zo’n aanpakker. Steeds vaker kwam Marcel ‘even een klusje’ doen of ‘even kijken hoe het ervoor stond’. Totdat hij zelf een onmisbaar lid werd van deze TC. Mede dankzij Marcel en zijn doenersmentaliteit kwam er een nieuwe kampvuurcirkel, stond het gras er altijd netjes gemaaid bij en als er iets technisch moest gebeuren was Marcel ook van de partij. Tot grote vreugde van de kinderen van de club.. en daar deed hij het dan ook vooral voor.
Ook op de zomerkampen werd Marcel inmiddels een onmisbaar gezicht. Samen met Alien, en later met Veerle, in de caravan op het kampterrein.
De container met alle spelmaterialen erin werd echt zíjn terrein. Marcel, onze materiaalman. Wilde je een potje gaan voetballen? Of liever oefenen met de Indiaka? ‘Als je wat wilt hebben moet je het aan Cellie vragen’ werd een veelbesproken zin door de leiding.
Kinderen even weg van het terrein tijdens een bosspel, vossenjacht of quiz? Dan had Marcel even de tijd om al die materialen weer bij elkaar te zoeken, want het terugbrengen ging niet altijd even gesmeerd..
Alle materialen weer op orde? Dan had Alien altijd nog wel een leuk klusje voor hem. Even de aardappelen schillen, uien snijden of soep doorroeren voor het avondeten. En daarna waren de kinderen inmiddels al weer terug die stonden te springen om een hoepel, springtouw of tennisracket.
Ja, stilzitten zat er voor Marcel meestal niet bij. Maar dat werd ’s avonds allemaal goedgemaakt. Kinderen in bed, leiding aan de vergadering, potje bier op tafel én Marcel heerlijk met zijn voeten in een voetenbadje. Dat is toch het bekende beeld van de late uurtjes op zomerkamp.
‘Oké, dan hebben we nog één taak te verdelen? Wie wil er morgen wc’s poetsen en vissen vangen?’. Dé vraag die elke avond op kamp tijdens de vergadering voorbij kwam. Een paar voorzichtige vingers in de lucht, meestal van nieuwe leiding die zich nog extra willen bewijzen.
Stond je dan de volgende ochtend met die campingwc om de ‘vissen’ hieruit te halen. Dan was er altijd Marcel die zei ‘Ga de wc maar poetsen, dan doe ik dit wel *knipoog*’. Uiteindelijk dus voor zowel de kinderen als de leiding onmisbaar!
We kunnen nog pagina’s vol schrijven met kenmerkende en grappige verhalen over Marcel. Verhalen die we zeker altijd blijven doorvertellen en waar we nog vaak op terug zullen kijken.
Voor nu overheerst ook verdriet en het gevoel van een enorm gemis. Gemis voor de club, voor de kinderen, voor de leiding en voor Marcel als persoon.
We wensen via deze weg Alien, Veerle en de rest van de familie en vrienden heel veel sterkte met dit grote verlies.
Weet dat wij Cellie nooit vergeten en dat hij voor altijd ‘onze materiaalman’ blijft.
